اخصیت ضروریه از بسایط دیگراخصیت ضروریه از بسایط دیگر یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای اخص بودن قضیه ضروریه ازسایر قضایای موجهه بسیطه است. ۱ - توضیح اصطلاحیکی از مناسبات قضایای موجهه، اخصیت ضروریه از بسایط دیگر است؛ به این معنا که ضروریه مطلقه، اخص از موجهات بسیطه دیگر است، زیرا قضیه ضروریه مطلقه آن است که ثبوت محمول برای موضوع ضروری باشد.معنای ضرورت آن است که انفکاک محمول از موضوع ممتنع باشد، اما در بقیه موجهات بسیطه، ثبوت محمول برای موضوع یا به صورت دوام است یا امکان عام، و لازمه آن دو، اعمیت دائمه و ممکنه عامه از قضیه ضروریه است؛ به این معنا که ممکن است بعضی از مصادیق قضیه دائمه، ضروریه و بعضی دیگر غیر ضروریه باشد. همچنین ممکنه عامه یعنی قضیه‌ای که محمول برای موضوع آن محال نباشد واین، دو حالت دارد: یا وجود محمول برای موضوع ضروری است یا غیر ضروری. [۱]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۱۰.
[۲]
مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۷۹.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اخصیت ضروریه از بسایط دیگر»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۲۸. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|